Yalova Mutlu Son

Bunun sebebi, büyük olasılıkla, verecek bir cevabının olmamasından kaynaklanıyordu. Yalova Mutlu Son Turner topukları üzerinde döndü ve odadan dışarı çıktı. Miranda bir süre onu izledi, sonra onu beklemeye niyetinin olmadığını anlayınca bir of çekti ve telaÅŸla ardından çıktı. “Turner, yavaÅŸlar mısın!” Yalova Mutlu Son Turner birden durdu, abartılı hareketleri, açıkça, Miranda’ya katlanamadığını gösteriyordu. Miranda onun yanına vardığında yüzünde sıkılmış, öfkelenmiÅŸ bir ifadeyle, “Evet?” dedi.

Miranda sinirlerine hâkim olmak için elinden geleni yaptı. “minimumından birbirimize iyi davranmaya çalışamaz mıyız?” “Ben sana kızgın deÄŸilim, Miranda.” “hiç de öyle görünmüyor.” “Sinirlerim üstümde, ” dedi Turner. Ses tonundan, amacının Miranda’yı kızdırmak olduÄŸu açıkça anlaşılıyordu. “bununla birlikte senin hayal edebileceÄŸinden çok daha çok nedenle.” Miranda bu nedenleri hayal edebiliyordu ve çoÄŸunlukla da etmiÅŸti. Yüzü kızararak, “Åžu zarfı açar mısın, lütfen?” diye mırıldandı.

Yalova Mutlu Son

Turner zarfı Miranda’ya verdi, Miranda da yırtıp açtı ve okudu, “Öteki ipucunuz minyatür bir güneÅŸin altında.” Miranda Turner’a bir göz attı. Turner ona bakmıyordu bile. Ona özellikle bakmıyordu. BaÅŸka bölgelere, boÅŸluÄŸa dalıp gidiyor, sanki baÅŸka yerlerdeymiÅŸ izlenimi vermeye çalışıyordu. “Portakallık, ” dedi Miranda. Turner’ın kendisine katılıp katılmayacağı umurunda deÄŸil gibiydi. “Hep portakalların güneÅŸin küçük parçacıkları bulunduÄŸunu düşünmüşümdür.”

Turner sertçe başını salladı ve Miranda’nın önden gitmesi için eliyle iÅŸaret etti. Yalova Mutlu Son Tavırlarında bir kabalık ve küçümseme vardı, bu yüzden Miranda önden yürürken diÅŸlerini sıkıp kükremek istedi. Tek bir söz bile etmeden evden çıkıp portakallığa yürüdü. Gerçekte Turner bu iki kiÅŸilik bizine avcılığını sonuna kadar sürdürebilir miydi acaba? Ona buna zorlamak Miranda’yı pek mutlu etmezdi. Miranda fazlaca zekiydi. Bu ipuçlarını çözümlemek onun için çok zor olmamalıydı. Bir saat içinde çözüp odaya geri dönebileceklerini düşünüyordu. Tam da Miranda’nın düşündüğü benzer biçimde, portakal aÄŸacının altında bir yığın zarf buldular. Tek bir söz bile söylemeden, Turner eÄŸilip bir tanesini aldı ve Miranda’ya verdi. Aynı sessizlik içinde Miranda zarfı yırtıp açtı. Ä°pucunu okudu ve onu Turner’a verdi. BÄ°R SONRAKÄ° Ä°PUCUNU BULMANIZA ROMALILAR YARDIMCI OLACAK. Bu sessizlik Turner’ı sinirlendiriyor olsa da, o bunu göstermiyordu.